|
|
School voor Levenskunsten |
|
|
School voor Levenskunsten |
De natuur rondom ons en onze menselijke natuur zijn één.
Alleen als we respect hebben voor onze eigen menselijke natuur als mens, als man of vrouw of zoals we dit in onze lichaamsweefsels voelen, kunnen we respect hebben voor de natuur rondom ons, want beiden zijn één.
De vervuiling van onze innerlijke bloedvaten in hart en vaatziekten, is parallel gestegen met de vervuiling van onze waterwegen.
Ons steeds sneller en oppervlakkiger ademen is parallet gegaan met het vervuilen van onze lucht buiten ons. Als we niet voluit in en uitademen, voelen we de levendigheid in onze lichamen niet meer en worden we ons steeds minder bewust van de levenskwaliteit van de lucht om ons heen.
We kunnen alleen maar onze menselijke natuur eren als we ons lichaam als de tempel van onze ziel volop beleven, als we volop in ons lichaam leven. Het is via ons lichaam dat we alles zien, alles horen, alles voelen. Het is via ons lichaam dat we uitreiken, bewegen, dansen, aanraken, beminnen. Hoe meer we ons lichaam bewonen als een levendig voelend lichaam, hoe voller en intenser we leven.
Daarom is het nodig om vanuit ons lichaamsbewustzijn onderscheid te maken tussen wat van onze natuur is, die door de eeuwen heen hetzelfde blijft en wat van onze maatschappijmatrix is, die in elke maatschappijvorm anders is.
Dit onderscheid maken is van vitaal belang in ons mens zijn en onze verdere ontwikkeling als mens.
Dit onderscheid is van vitaal belang om het evenwicht tussen mens en natuur op een verbonden en helende manier te herstellen.
Alleen vanuit deze beleving zullen we voor de huidige vervuilingsproblemen holistische oplossingen zien, die mensen die alleen in hun denkende hoofd leven, nooit of te nimmer kunnen ontdekken. Het is tijd dat de klimaatagenda niet meer door klimaatwetenschappers en politici wordt geleid maar door alle bewuste mensen die in hun lichaam leven en de eenheid met de natuur om zich heen intens beleven.