Eeuwenlang bepalen wereldse en kerkelijke gezagsdragers hoe mensen zich moeten gedragen, wat ze mogen voelen en denken en hoe ze hun leven moeten vorm geven. Binnen dit hiërarchisch systeem staat een opperwezen als God  boven alle mensen. Een keizer, koning of kasteelheer staat boven zijn onderdanen en ouders boven hun kinderen. De meerdere heeft de macht over de mindere, zijn waarheid is wet voor de onderdaan en vaak beschikt hij ook over hun leven. Door eerbied voor het gezag, angst en vrees wordt de orde gehandhaafd en wie zich niet aan de regels houdt, wordt vreselijk gestraft, gemarteld of gedood. Iedereen leeft binnen zijn klasse en schikt zich in zijn lot waar geen ontkomen aan is.
 
Vanaf de geboorte staat al vast hoe hun leven er zal uitzien, wat hun invloed en macht zal zijn. Ook de afwisseling van oorlog en vrede hoort bij dit leven. Mensen leven in het moment en in overgave aan het leven. Ze leven op het ritme van hun hartslag en zijn verbonden met de aarde die ze bewerken. Dit geeft zowel kinderen als volwassenen een stromend en levendig lichaam waarin ze al hun ervaringen van vreugde en pijn doorvoelen en verwerken. Binnen de regels van het gezag drukken ze vrij naar buiten uit wat binnen in hen leeft, zodat hun binnen- en buitenwereld hetzelfde zijn.
 

Kinderen groeien op vanuit de ervaringen in het leven zelf. Ze leven midden het volwassen leven en zien alles wat volwassenen doen. Ze zien hen leven, werken, liefhebben, pijn lijden en ook doodgaan. Ze groeien daardoor op in verbinding met alle aspecten van het leven. Kinderen hebben al van jongs af taken in het gezin, waardoor ze zich waardevol en nuttig voelen. Ze helpen mee in het gezin en leren een ambacht door hun ouders of verwanten te helpen. Als ze geslachtsrijp zijn, krijgen ze verkering en gaan op hun beurt een gezin stichten waarin ze op dezelfde manier als hun ouders verder leven in verbinding met de aarde, in een stromend lichaam en met uiterlijke strenge regels die leiding geven aan hun leven.