Vanaf de jaren zeventig komt er verzet tegen autoriteiten en regels. Vele mensen laten zich niet langer door de regels en geboden van de wereldse en kerkelijke gezagsdragers leiden. Ze ervaren dat vele regels gemaakt zijn om hen te knechten en onderdanig te houden en vermengd zijn met het eigenbelang der machtigen. Schandalen en machtsmisbruiken, die er altijd zijn geweest, komen aan de oppervlakte en dragen er toe bij dat gezagsdragers hun macht verliezen en mensen geen vertrouwen meer hebben in hen.

 

Massaal zetten mensen zich af tegen deze regels en gaan zich uiterlijk vrijer gedragen, maar ze verliezen houvast in hun leven, want ze hebben altijd geluisterd naar wat hen is verteld. Ze leven in een snel levensritme, hebben geen verbinding meer met de aarde en zijn vervreemd van hun eigen binnenwereld. Ze vinden een nieuwe houvast, niet binnen in zichzelf, maar in de pers, de media en televisiebeelden. Deze vertellen hen wat goed is voor hen en wat ze moeten bezitten om gelukkig en tevreden te leven. Deze beelden zijn echter voor een groot deel gebaseerd op reclame van de consumptiemaatschappij die haar producten verkoopt als weg naar een gelukkig leven, maar ze hebben wel veel invloed op het leven van de mensen. Iedereen wordt overspoeld met aanbevelingen en suggesties voor een gelukkig leven en de meesten kunnen door het bos de bomen niet meer zien. Ze vinden geen houvast meer in het leven. De meeste mensen leven in welstand en hoeven zich geen zorgen te maken over de basisbehoeften in hun leven. Ze gaan zich richten op zelfontplooiing die naar buiten is gericht. Ze gaan op ontdekkingtocht naar andere landen, andere culturen, andere werelddelen. Ze zoeken naar avonturen en spannende ervaringen, die steeds intenser en spannender moeten zijn. Dit geeft hen een levendig en opwindend gevoel. Een saai leven is heel erg voor hen, stilte en rust kunnen ze niet verdragen want ze leven in het ritme van een maatschappij die steeds sneller leeft.

 

Mensen willen steeds meer en de consumptiemaatschappij zorgt dat al hun wensen worden vervuld, want elke dag komen er nieuwe producten die hun een nog gelukkiger en comfortabeler leven voorspellen. Om deze rijkdom te kunnen verwerven moeten ze geld hebben. Naast aanzien, macht en succes blijft geld verdienen het belangrijkste waarvoor mensen werken. Ze willen liefst veel geld verdienen in korte tijd, daarom moeten ze hard werken, maar vooral slim zijn, kansen benutten en de juiste contacten hebben.

 

Mensen leven vanuit hun eigenbelang en anderen zijn een middel om dit te verwerven. Er zijn vele regels en wetten die evenwel hun kracht hebben verloren. Er zijn zoveel wetten dat niemand ze nog kent en alleen op basis van boetes en controles worden de regels gerespecteerd. Mensen hebben geen contact met de waarden die binnen in hen leven omdat ze geen tijd hebben voor rust en bezinning. Ze houden zich aan de regels en de waarden die van buiten komen uit angst voor straf of verlies van aanzien en succes. Binnenin voelen ze geen contact met zichzelf en zeker niet met deze regels.

 

Mensen worden in alles gecontroleerd om zich aan de regels en wetten te houden, daardoor raken ze innerlijk nog minder gemotiveerd. Controle overheerst hun leven. Ze laten zich leiden door winstbejag ten koste van vervuiling van zichzelf, anderen, en ten koste van uitbuiting van de rijkdommen der aarde. In alle sectoren is er uitbuiting en misbruik op grote schaal en zelfs in voeding worden schadelijke middelen op grote schaal gebruikt omdat dit de opbrengst verhoogt. Alleen door straffen en controle laten ze deze praktijken varen. Dit schetst het klimaat in deze welvaartmaatschappij waarin uitbuiting en misbruik welig tieren.

 

Mensen zijn vriendelijk naar elkaar maar dit zijn maskers, in werkelijkheid zijn ze concurrenten voor elkaar. Mensen worden vooral gemotiveerd door beloningen en promoties. Op deze manier zijn ze bereid om ver over hun grenzen te gaan. Velen storten in en krijgen een burnout of depressie. Mensen zijn moe of overspannen. Ze kunnen het ritme van hun eigen leven niet meer aan, raken  innerlijk ontredderd zoals het toenemend aantal angststoornissen, zelfmoorden en depressies laat zien. Ook komen er steeds meer lichamelijke ziekten bij ten gevolge van de stress in hun leven. Criminele activiteiten en geweld nemen sterk toe want deze worden gezien als de kortste weg naar bezit en rijkdom. Mensen liggen overhoop met zichzelf, maar ook met anderen, zoals uit het toenemend aantal conflicten, ruzies, echtscheidingen en bevolkingsconflicten blijkt.

Binnen dit klimaat worden kinderen opgevoed. Kleine kinderen komen met al hun expressies spontaan naar buiten. Met sommige expressies zijn ze welkom, andere moeten ze onderdrukken. Ze raken daardoor hun heelheid kwijt en innerlijk verdeeld. Ouders leren hen te luisteren naar hen omdat ze weten wat goed is voor hen.

 

Als kinderen met hun “neen” en hun verzet naar buiten komen, worden ze verleid om dit los te laten en beloond als ze zich aangepast gedragen. Ze worden geprezen als ze brave en aangepaste kinderen zijn. Op deze manier vervreemden kinderen van wat er innerlijk in hen leeft, ze doen hun best om hun ouders te behagen. Hun ouders zijn hun model en deze zijn zelf vervreemd van wat in hen leeft. Kinderen reiken niet uit met wat er in hen leeft omdat de liefde van hun ouders aan vele voorwaarden gebonden is. Ze leren om aandacht, snoep, speelgoed en andere prikkels vragen als vervanging voor hun behoefte aan onvoorwaardelijke liefde. Ze leren reageren op hun ouders en ontdekken allerlei rollen en manieren waarmee ze invloed hebben op hen. Maar echte voldoening geeft dit hen niet.

 

Voor vele ouders is het moeilijk om duidelijk leiding te geven aan hun kinderen omdat ze zelf ook geen houvast hebben in hun eigen leven. Ze hebben het vaak druk in hun eigen leven, willen hun kinderen alles geven wat ze zelf gemist hebben in hun kindertijd en laten hen mee genieten van hun welstand. Ouders zijn blij om in de behoeften van hun kinderen te voorzien, maar deze behoeften zijn vaak materiele behoeften, die niet aansluiten bij de binnenwereld van het kind. Kinderen krijgen dan ook veel speelgoed en kunnen al op jonge leeftijd deelnemen aan allerlei opwindende en spannende zaken. Ze worden door hun ouders geanimeerd en omgekeerd vermaken de kinderen hun ouders. Ook hierin hebben de media en televisiebeelden veel invloed op ouders.

 

Maar de verscheidenheid aan informatie brengt hen vaak in de war. Ze zoeken hun toevlucht tot deskundigen en opvoedingsboeken om te weten hoe ze moeten omgaan met hun kinderen. Ze hebben geen innerlijke houvast en nemen hun toevlucht tot gedragsmaatregelen om leiding te geven aan hun kinderen. Ze belonen hun kinderen als ze zich gedragen zoals ze als ouders willen en straffen hen als ze zich niet gedragen. De straffen zijn gericht op het corrigeren van hun gedrag. Kinderen zijn mondig en laten zich niet zo gemakkelijk door hun ouders leiden, temeer omdat ze hun twijfels en onzekerheid zien en de ouders zelf geen kracht en liefde uitstralen.

 

Kinderen raken al op jonge leeftijd innerlijk ontredderd wat zich uit in faalangst, innerlijke versnippering zoals bij ADHD stoornissen of depressies. Ze worden vlugger opstandig tegen hun ouders en ander gezag, omdat ze geen vertrouwen hebben in hen. Ze weten precies hun zwakke plekken te raken of ouders tegen elkaar uit te spelen. Ze zien ouders die druk bezig zijn en weinig rust en tevredenheid uitstralen. Via televisie zien ze ook andere ouderbeelden die vaak voor hen veel aantrekkelijker en meer steunend zijn. Pubers worden vaak zeer opstandig en zelfs baldadig. Hun lichaam wordt door sekshormonen doorspoeld en vertelt hen dat het tijd is om zelfstandig hun leven vorm te geven.

 

Maar emotioneel zijn ze nog afhankelijk van hun ouders. Ze beginnen zich los te maken van hen en slagen er in stap na stap hun uiterlijke vrijheid te bevechten. Innerlijk zijn ze echter ontredderd en boos op hun ouders omdat deze hen niet geleerd hebben vertrouwen op te bouwen in henzelf. Ze voelen zich bedrogen door hen en net zoals hun ouders in hun eigen leven zich afgezet hebben tegen wereldse en kerkelijke gezagsdragers zetten pubers zich af tegen hun ouders. Ook zij ontdekken dat ze vaak door hen voor hun eigenbelang zijn gebruikt.

 

De puberteitskloof wordt daardoor alleen maar groter en de regels van de pubers berusten vaak op tegenovergesteld gedrag van hun ouders. Een groot deel van deze jonge mensen voelt geen respect voor de manier waarop volwassen mensen de wereld vorm geven. Ze zijn kritisch zonder te weten hoe het anders kan want ze zijn zelf ook geconditioneerd door de regels van hun ouders tegen wie ze zich verzetten. Ze voelen geen vertrouwen meer in de autoriteiten die hun vertellen hoe ze zich moeten gedragen want ze ervaren dat deze autoriteiten zelf niet leven vanuit hun kracht en liefde, maar vanuit angst en streven naar macht. Ze vinden een nieuw uiterlijk kompas bij hun leeftijdsgenoten. De regels van hun ouders worden nu door de regels van de groepsgenoten vervangen, deze bepalen welke kleding ze wel en niet mogen dragen, wat ze moeten doen om stoer te zijn of “cool” en “in” te zijn en deze regels zijn vaak weer geïnspireerd door de media en televisiebeelden.