Bij het begin van de éénentwintigste eeuw komt er een nieuwe beweging op gang. Een groeiend aantal mensen zien in dat het streven naar meer geld, bezit, aanzien en macht hen niet gelukkig maakt. Ze kiezen voor een gelukkig leven en doen niet meer mee met de wedloop naar een hogere positie, ook al hebben ze daar de capaciteiten voor. Ze zien de boodschappen van de consumptie maatschappij niet langer als hun kompas, en ontdekken hoe ze jarenlang hun leven hebben gevuld met spannende zaken en avonturen zonder dat dit hen echt vervulling gaf.
 
Ze ontdekken hoe afhankelijk ze waren van wat anderen van hen dachten. Ze kwamen niet naar buiten met wat echt in hen leefde omdat ze bang waren voor kritiek en afwijzing. Ze ontdekken hoe ze levenslang hun best hebben gedaan om erbij te horen, om zo hoog mogelijk op de maatschappelijke ladder te komen en aanzien, macht en succes te verwerven. Ze ontdekken dat dit alles hen geen gelukkig en vredig leven heeft gebracht, maar stress, onvrede en angst. Ze laten de buitenwereld los en keren zich naar binnen. Ze kiezen voor een rustig en trager levensritme dat hun innerlijke natuur respecteert.
 
Ze komen tot bezinning en voelen in zichzelf wat ze nodig hebben om echt gelukkig te zijn en vervulling in hun leven te hebben. Ze zijn jarenlang over hun eigen grenzen gegaan in de drang naar meer en ervaren hoe vervreemd ze zijn van hun eigen binnenwereld. Ze trachten opnieuw hun gedachten rustiger te laten worden, op het ritme van hun hart en in het moment te leven. Dit is geen gemakkelijke reis want ze komen daarbij vele innerlijke spanningen en blokkades in hun lichaam tegen, waar ze jarenlang overheen hebben geleefd. Ze leren opnieuw hun binnenwereld als hun kompas zien dat leiding geeft aan hun leven.
 
Ze leren om in hun eigen innerlijk evenwicht te leven, hun eigenwaarde los te koppelen van de waardering die ze krijgen van anderen. Ze leren zichzelf accepteren met al hun verschillende kanten en zichzelf datgene geven wat hen echt doet groeien en gelukkig maakt. Daarbij laten ze veel oordelen los over anderen en over zichzelf, waarbij ze ervaren dat alles wat in hen leeft ook in anderen leeft en een afspiegeling is van alle krachten op aarde. Dit geeft hen een basaal gevoel van zelfvertrouwen en gelijkwaardigheid. Het is een groots proces dat ze doormaken waarbij ze opnieuw de eenvoud van het leven ontdekken en tegelijk veel ballast loslaten die ze jarenlang hebben meegesleept, vaak al van in hun vroege kindertijd. Op deze manier leren ze echt innerlijk van zichzelf houden en een liefdevolle bron voor zichzelf en anderen te zijn.
 
Deze mensen gaan opnieuw vanuit hun innerlijke waarheid en kern leven en komen van daaruit op een transparante manier naar buiten met respect voor zichzelf en anderen. Ieder leeft vanuit zijn eigen innerlijke inzichten en waarheid. Ze hebben geen uiterlijke regels en controle nodig want in zichzelf zijn ze afgestemd op de waarden van een natuurlijk en liefdevol leven. Mensen die in innerlijke rust en vrede leven en houden van zichzelf hebben geen oordelen over anderen.
 
Ze hebben niet de neiging om anderen hun mening op te dringen of te heersen over anderen. Evenmin laten ze zich knechten uit angst voor straf of verleiden tot winstbejag, want ze voelen dat ze daardoor zichzelf en het grotere geheel schaden. Op een organische manier ontstaat een samenhang omdat mensen die van zichzelf leren houden allen innerlijk zijn afgestemd op dezelfde waarden. Dit gebeurt vanzelf van binnenuit zonder dat er regels en controle nodig zijn want het sluit aan bij de natuurwetten van het leven. Het is de weg voor het natuurlijke respect voor het leven dat zich innerlijk reguleert in verbinding met alles om hen heen.
 
Mensen die vanuit hun kracht en liefde leven, leven innerlijk in balans. Ze vervuilen zichzelf niet meer en hebben respect voor de aarde waarmee ze zich verbinden. Ze weten dat ze anderen en zichzelf schaden als ze vanuit hun macht of onmacht leven, want dan raken ze zelf hun innerlijke kracht kwijt. Ze leven vanuit innerlijk evenwicht en innerlijk leiderschap dat dienend is voor henzelf en voor het leven. Deze mensen leven vanuit hun innerlijke weten, in gelijkwaardigheid en verbinding met alles om hen heen. Ze voelen de intensiteit van een levendig lichaam en herontdekken dat het leven zich niet buiten maar binnen in de mens afspeelt. Hoe meer ze innerlijk stromend zijn, hoe meer ze mee stromen met het leven zelf en ervaren dat al datgene wat past in hun leven moeiteloos naar hen toekomt omdat ze in alles afgestemd zijn op het groter geheel dat het leven draagt.

 
Deze mensen leven in rust en stilte, binnen een stromend lichaam, ze hebben vertrouwen in zichzelf en voelen zich verbonden met alles om hen heen. Ze zijn zich ervan bewust dat ze als kind ooit met deze kwaliteiten geboren zijn maar er tijdens hun opvoeding zijn van vervreemd. Ze hebben een lange weg afgelegd om weer van zichzelf te leren houden. Ouders die deze weg hebben afgelegd, hebben de mogelijkheid om vorm te geven aan een nieuw soort ouderschap.
 
Ze streven ernaar hun kinderen te begeleiden om hun kwaliteiten van heelheid, liefde voor zichzelf, vertrouwen en verbinding met het leven te helpen behouden. Dit doen ze door zich in de binnenwereld van hun kind te verplaatsen. Deze ouders zijn daartoe in staat omdat ze zelf hun eigen kindpijn hebben geheeld en als volwassenen tijdens hun eigen innerlijk kindwerk de verschillende fases in het leven van een kind hebben doorvoeld. Deze ouders leggen niet de nadruk op belonen en straffen maar stemmen zich af op wat in het kind leeft en helpen hem zich innerlijk te leren vertrouwen met respect voor zichzelf en anderen. Ze sluiten daarbij aan bij het natuurlijk proces om vanuit  innerlijke liefde te leven.
 
Ze verwelkomen een kind met al zijn expressies en laten hem merken dat alles wat in hem leeft ook in zijn ouders leeft en in alle mensen. Met alle expressies is het welkom zonder oordelen of kritiek. Deze houding kost hun geen moeite want ze hebben geleerd om zichzelf ook zonder kritiek te verwelkomen in al hun verschillende kanten. Ze geven hun kind wat ze zelf leven. Zo blijft hun kind zijn heelheid behouden en krijgen al zijn gebaren bestaansrecht. Ze zijn als ouders op een transparante manier beschikbaar voor hun kind waarbij hun kind met al zijn verlangens en noden kan uitreiken naar hen en door hen in alles ontvangen wordt.
 
Hun kind voelt dat het mag nodig hebben en dat alle emotionele en materiele voeding voor hem in overvloed aanwezig is zonder aan voorwaarden te moeten voldoen. Zijn ouders kunnen hem deze onvoorwaardelijke liefde geven omdat ze zelf ook vanuit deze liefde leven. Het kind krijgt de kans om zich van binnenuit te begrenzen en voelt zich welkom met zijn boosheid en zijn “neen”. Het leert zichzelf innerlijk reguleren door zelf te bepalen wat het inneemt en loslaat, zonder dat zijn ouders zich daarmee bemoeien. Hun kind voelt zich vrij om vast te houden en los te laten volgens zijn eigen innerlijk ritme. Het leert zijn energie behouden voor zichzelf. Daardoor blijft zijn lichaam vrij en stromend en kan hij zichzelf vanuit zijn kracht en liefde blijven voelen. Ook dit sluit aan bij het leven van zijn ouders die ook geleerd hebben om hun binnenwereld als hun kompas te zien.
 
Ze vertrouwen erop dat hun kind van binnenuit voelt wat goed en niet goed is voor hem en zo nodig sturen ze hem daarin bij. Ze geven vanuit hun liefde en kracht op een transparante manier leiding aan het leven van hun kind met respect voor hun kind en voor henzelf. Ze leren hun kind zich innerlijk te begrenzen en leren hem omgaan met hun grenzen en de grenzen van andere mensen. Zo kan het kind openbloeien van binnenuit,  bouwt innerlijk zelfvertrouwen op, leeft innerlijk vervuld en gaat als een stromende bron zijn liefde en zijn gaven geven.
 
Elk kind dat de kans krijgt zichzelf op deze wijze innerlijk te reguleren kan openbloeien zoals het vanbinnen is en blijft moeiteloos van zichzelf houden. Deze kinderen leren luisteren naar wat binnen in hen leeft en ervaren dit als hun innerlijk kompas. Ze laten zich gemakkelijk door deze ouders leiden omdat ze ouders zien die zelf gelukkig zijn en open en eerlijk naar hen. Deze ouders voeden hun kinderen niet op, ze laten openbloeien wat in hun kinderen leeft.