Het klinkt paradoxaaal maar elke verandering begint bij een volledig bewustzijn en accepteren zoals het nu is. Acceptatie van jezelf zoals je nu bent, vormt de beste basis voor verandering. Je kan dan immers de rijkdom zien van wat er nu in je leven al is. Je kan dan dankbaar zijn naar de mogelijkheden en kansen die je in je leven al gerealiseerd hebt en daarop verder bouwen. Als je wil veranderen en niet durft onder ogen te zien en e doorvoelen zoals het nu is, accepteer je je basis niet en kun je nergens op verder bouwen. Je vertrekt dan vanuit onvrede en tekort en hebt veel kans dat je onvrede alleen maar groter wordt.

Je hebt nu al twee belangrijke stappen gezet om jezelf beter te leren kennen. Dat zal je zeker tegenstrijdige gevoelens geven. Enerzijds ben je blij omjezelf echt te leren kennen, anderzijds kom je ook zaken tegen waar je niet zo blij mee bent. Dat is precies het moment waarop vele mensen stoppen met hun ontdekkingstocht en terug keren naar het oude vertrouwde zelfbeeld. Alleen echt moedige mensen durven verder te gaan maar de beloning zal ook heel groot zijn nl de mogelijkheid om ten allen tijde de beste vriend vna jezelf te zijn en je geborgen te voelen bij jezelf. Dat hebben vele mensen die dit zelfde pad zijn gegaan al ontdekt. Je bent op weg om de beste vriend van jezelf te worden, levenslang en dat is toch wat iedereen wil. Belangrijk is dat je nieuwsgierig blijft en de oordelen over jezelf achterwege laat. Alles wat in jou leeft, leeft immers ook in alle andere mensen, dat zal je later wel ontdekken. Je ontdekt nu van alles over jezelf en het is heelverleidelijk om tegen jezelf te zeggen, dat wil ik anders doen, dat wil ik beter doen, daar wil ik meer tijd insteken. Dat is nu precies de valkuil die de meeste mensen maken en van een gelukkig leven weghouden. Ze leven dan immers vanuit de overtuiging dat er iets moet veranderen om gelukkig te kunnen zijn. Ze zijn niet goed genoeg zoals ze nu zijn: ze moeten aktiever zijn, vriendelijker zijn, niet over hun grens laten lopen, ze zouden meer tijd moeten nemen voor zichzelf of voor hun relatie of hun kinderen en naarmate ze dit denken, wordt de onvrede alleen maar groter. Opgepast want de consumptiemaatschappij stimuleert deze onvrede. Elke reclameboodschap zegt dat zoals je nu leeft, beter en anders kan. Let maar eens op de woorden en de beelden: in het eerste deel wordt het oude en bekende als zwaar en lastig voorgesteld, in het tweede deel zit de boodschap die je een gemakkelijk en gelukkig leven belooft. Zo zorgen deze boodschappen ervoor dat wer niet tevreden zijn met ons uiterlijk: te dik, te groot, te klein, te grote borsten, te kleine borsten, te kleine penis, te veel haar, te weing haar. Zo wordt aan zwarte mensen verteld dat hun huid blank moet zijn en hun haar ontkroeseld moet worden en aan Japanners dat ze veel mooier zijn met blond haar. Het berust allemaal op hetzelfde dat we neit goed zijn zoals we zijn. Dat is ons al met de paplepel meegegeven. Elk klein kind moet opgevoed worden. Dit suggereert dat het niet goed genoeg is en niet perfect geboren is. Een dier in de wildernis wordt niet opgevoed, dat is al perfect geboren, daarentegen een huisdier moet wel worden opgevoed. Alles wat in mensenhanden komt moet opgevoed ofveranderd worden. Dat is de consumptiemaatschappij. Maar zoals eerder al gezegd is er altijd hoop. De meeste mensen leven in de hoop op verandering, een verandering die hen gelukkig maakt. Nu is mijn leven zwaar, maar als ik de geliefde van mijn dromen vindt, als ik mijn opleiding heb afgerond, als ik die wereldreis heb gemaakt, eens dat ik getrouwd bent, als ik maar gescheiden ben, dan zal het anders zijn. Dan zal ik gelukkig zijn. Er is maar één manier om gelukkig te zijn, jezelf nu op dit ogenblik gelukkig verklaren, met al je drama's en ellende erbij. Dit besluit kan je zelf nemen, je hebt er van niemand de toestemming voor nodig. Ik heb dat in mijn eigen leven ook zo ervaren. De eerste helft van mijn leven was ik ook altijd mijn best aan het doen om goed genoeg te zijn, maar ik schoot altijd tekort en liep altijd achter de feiten aan. Eigenlijk leefde ik met een gevoel, dat ik een slacht mens was. Tot ik tot een wonderlijke ontdekking kwam. Op de terugweg van een dag uit mijn opleiding NLP, zag ik de meest prachtige zonsondergang. Ik voelde me erdoor geraakt en werd overmand door een gevoel van vreugde. Toen op dat moment vroeg ik me af, maar wie zegt er eigenlijk dat ik niet goed genoeg ben. Dat was ikzelf. Dus kon ik me hiervan ook bevrijden: op dat moment, met deze prachtige zonsondergang als getuige heb ik plechtig verklaard dat ik goed genoeg was om gelukkig te mogen leven. Dit gevoel heb ik nooit meer losgelaten en het is voor mij een zeer belangrijke stap geweest om echt te leren houden van mezelf.