|
|
|
|
School voor Levenskunsten |
VOOR OUDERS DIE WILLEN DAT HUN KIND LEVENSLANG
DE BESTE VRIEND VAN ZICHZELF KAN BLIJVEN
"Kinderen voelen zich veilig, geborgen, liefdevol en vol genot naar zichzelf bij hun geboorte."
" Ze hebben ouders nodig die hun deze veiligheid, geborgenheid, liefde en genot voor zichzelf, helpen behouden. Zo kunnen ze openbloeien in wie ze zijn"
Ouder, hoe wil je dat je kind is als hij volwassen is?
optie A: Een mens die goed in zijn vel zit en vanuit zijn binnenkant leeft?.
Een mens die vertrouwen heeft in zichzelf en zichzelf durft te zijn?
een mens die durft uit te reiken vanuit zijn hart en vanuit zijn seksele gevoelens?
Een mens die blij is met zichzelf en de beste vriend van zichzelf is?
of
optie B: Een mens die veel behoefte heeft aan aandacht maar niet vanuit zijn liefde en seksuele gevoelens durft uit te reiken?
Een mens die binnenin zijn lichaam zich niet voelt leven, maar alles vanuit zijn hoofd controleert?
Een mens die zichzelf nooit goed genoeg vindt en vindt dat het altijd meer en beter moet?
Een mens die bang is om bij jou zichzelf te zijn, uit angst voor je opmerkingen en afkeuringen?
Als je bent zoals de meeste ouders, zal je kiezen voor optie A. ,
Maar het drama is dat je huidige opvoedingsmodel kinderen voorbereid op optie B, zonder dat jij je als ouder hier bewust van bent.
wat is het probleem?
Elke ouder is liefdevol en liefdeloos, maar beseft dit niet.
|
Elke ouder geeft liefde, aandacht en warmte aan zijn kind op zijn eigen manier, maar kwetst ook zijn kind, vernedert het en wijst het af, zowel in zijn liefde als zijn seksuele liefde.
Dit kan ook niet anders want zo gaat elke ouder ook om met zichzelf. Hij geeft zichzelf liefde, aandacht en warmte maar verwaarloost zichzelf en wijst zichzelf af in zijn diepste verlangens. Op deze manier vernedert en kwetst hij ook zichzelf. Ditzelfde doet hij naar zijn kind
Het kind kan met al deze tegengestelde kanten omgaan, op één voorwaarde, dat dit geen tegenstrijdige kanten worden die verboden zijn. Het grote verschil: tegengestelde kanten en tegenstrijdige kanten.
Dit is juist het grote probleem van ouders.
Ze leven vanuit een leefmodel waarbij ze hun aangepaste liefde geven maar ze geven hun liefde ook vanuit hun schaduwkanten en hun pijnen. Hun kind voelt dit, maar zij voelen zelf hun liefdeloze schaduwkanten niet omdat ze vanuit een leefmodel leven, waarin ze deze voor zichzelf verbergen en zelfs ontkennen. Daardoor zien ouders niet hoe liefdeloos en vernederend zij voor hun kind zijn. Hij heeft hier geen bewustzijn over en neemt hier dan ook geen verantwoordelijkheid voor. Omdat pedagogen en psychologen vanuit dit zelfde model leven, doorzien ze dit ook niet.
Geschiedenis herhaalt zich
Dit is het grote drama voor elk kind: het voelt het liefdeloze van zijn ouders, maar weet niet dat dit voortkomt uit het liefdesonvermogen van zijn ouders. Hij gaat ervan uit dat het zijn schuld is. Hij voelt zich afgewezen en gaat nu ook nog zichzelf afwijzen. Dit doet hij zowel in zijn fysieke lagen door pantserlagen te maken, in zijn gevoelens door vele gevoelens te onderdrukken en in zijn mentale overtuigingen door zichzelf wijs te maken dat het geen liefde waard is.
Generaties lang herhaling van dit drama
Daardoor verliest het zijn innerlijke levendigheid en stroming in zijn lichaam en gaat het net zoals zijn ouders vanuit een afgesplitst leefmodel leven. Ook hij gaat zijn schaduwkanten verbergen en verliest zijn contact met zijn binnenkant en al zijn levenskrachten. Als hij op zijn beurt kinderen krijgt, kan hij deze niet in hun heelheid zien. Zijn kind voelt zich afgewezen en wijst ook zichzelf af en op deze manier herhaalt zich de geschiedenis.
Elke ouder is liefdevol en liefdeloos en zich hier bewust van.
Tot ouders zich bewust worden dat ze altijd liefdevollle en liefdeloze ouders zijn en hier verantwoordelijkheid voor nemen. Dan kan deze traumatische keten verbroken worden.
|
|
|
|
|
Elke ouder wil zijn kind het beste geven,
maar wat is het beste?
Een paar generaties geleden betekende "het beste": een warm huis, een goed bed, goede kleren en voldoende voedsel. Voor de volgende generatie waren deze zaken een verworven goed, zij legden in hun opvoeding de nadruk op orde en netheid, vlijt en studie. De huidige generatie ouders neemt al deze aspecten in hun opvoeding mee maar voegt er voldoende kansen voor plezier, vermaak en uiterlijke ontplooiing aan toe.
In deze tijd verwerven we veel kennis over wat echte liefde is, echte waardering en respect waarbij het kind zich in zijn eigenwaarde gezien voelt. Dit zijn zaken die bij de vorige generatie nauwelijks bekend waren. De volgende generatie kan hiervan profiteren en waarschijnlijk meer nadruk leggen op de innerlijke ontplooiing van hun kind. Als je als ouder een voorloper wil zijn en deze mogelijkheden nu al wil leren kennen, dan bevat deze website voor jou een schat aan informatie.
Een kind opvoeden of laten openbloeien:
"alle baby's zijn genieen, volwassenen maken hier bij 9.999 van de 10.000 baby's per ongeluk heel snel een eind aan" Buckminster Fuller
Zelfvertrouwen heeft te maken met vertrouwen in jezelf. Bevorderen we dit het meest door het kind te leren luisteren naar ons of naar zichzelf?
*Ouders, die een kind opvoeden, gaan ervan uit dat zij weten wat goed is voor hun kind. Ze leren hun kind vertrouwen krijgen in zichzelf als het zich aanpast en luistert naar hen.
*Ouders, die een kind laten openbloeien, gaan ervan uit dat alle wijsheid en inzichten in hun kind aanwezig zijn, zoals ook de wijsheid voor hun eigen leven binnen in hen aanwezig is. Zij zien zichzelf als gidsen voor hun kind die hem helpen deze innerlijke wijsheid te ontdekken en vorm te geven.
Meer hierover: bij rubriek boeken: "een kind opvoeden of laten openbloeien, een vrije keuze?"
Je kan alleen datgene geven wat voor jou bekend is in je eigen leven.
Het beste is datgene wat je op dat moment vanuit je hart en vanuit je kracht kunt geven. Door zelf te groeien in de liefde voor jezelf, krijg je andere mogelijkheden en kan je meer geven.
Ouders zijn ook gekwetste mensen, gekwetste kinderen. De weg om je kind het beste te geven loopt parallel met je eigen heling- en groeiproces.
Parallel met je eigen groei krijg je andere mogelijkheden in het begeleiden van je kinderen. Als je als ouder contact voelt met je eigen innerlijk kind zal je makkelijker verstaan wat er in je kind leeft. Deze wijsheid is in iedere ouder nog aanwezig, vaak diep weggestopt in oude lagen.
Ouders groeien zelf ook door kinderen te begeleiden. Want kinderen confronteren je voortdurend met jezelf en dwingen je om het beste uit jezelf te halen.
Als ouder kan je alleen datgene wat voor jou bekend is aan je kind geven en dat is het beste wat je kan geven. Hierin kan je geen stappen overslaan. Om een voorbeeld te geven: als je zelf niet luistert naar wat er innerlijk in je leeft, kan je ook je kind niet helpen om zijn eigen binnenwereld te leren verstaan.
In mijn school bied ik je nieuwe inzichten en mogelijkheden aan. Je kan zien welke mogelijkheden bij je passen.
De basis voor een goed ouderschap.
De basis voor een goed ouderschap is dat je jezelf leert accepteren en leert houden van jezelf precies zoals je bent. Leren houden van jezelf is geen mentaal proces. Het is een diep beleven vanuit de gewaarwordingen in je lichaam zelf. Met deze basis staan mannen en vrouwen zelfstandig en vervuld in hun eigen leven. In hun partnerschap delen ze hun leven vanuit hun liefde en kracht. Dit vormt een liefdevolle en goede bedding voor ouders en kinderen.
De verantwoordelijkheden als ouders.
Ouderschap brengt verantwoordelijkheden met zich mee.
1.ouderschap is levenslang
2.partnerschap en ouderschap zijn verschillend
3.kinderen hebben recht op ouders die elkaar levenslang blijven respecteren ook al hebben ze geen liefdesrelatie meer met elkaar.
4.ouders verantwoorden zich naar hun kinderen
5.ouders zijn altijd een "goede en een slechte" ouder
6.ouderschap verplicht tot zelfkennis
7.ouders moeten onderscheid kennen tussen macht, onmacht en kracht
8.ouderschap is een "liefdes- en haatrelatie" met je kind
9.leer van jezelf te houden en zorg goed voor jezelf
10.vader en moeder zijn er samen verantwoordelijk voor dat er geen hartsmisbruik of seksueel misbruik naar hun kinderen ontstaat.
Nieuwe wegen in de loop der eeuwen
Opvoeden verandert in de loop der tijden. Opvoeden en maatschappelijke ontwikkeling staan in wisselwerking met elkaar. De opvoeding van kinderen is afgestemd op de manier waarop hun ouders leven. De maatschappij is dan weer een afspiegeling van de manier waarop kinderen dertig jaar geleden zijn opgevoed.
In de loop der tijden is de opvoeding in de westerse wereld aan grote veranderingen onderhevig geweest. Ik benoem deze evolutie in vier periodes.
De opvoeding van de kinderen sluit aan bij de ontwikkeling van hun ouders. Ik zal dit aan de hand van vier periodes toelichten. Door het aanklikken van een onderstreepte periode komt u hierover meer te weten.
De rechten van het kind.
Kinderen worden op dit moment grotendeels opgevoed vanuit het principe van belonen en straffen. Ze leren daarmee luisteren naar een authoriteit buiten hen. Voor vele kinderen werkt dit model niet meer. Ze laten zich niet meer opvoeden, zijn onhandelbaar, depressief of gaan zich te buiten aan geweld. Deze problemen kunnen voor een groot deel voorkomen worden als "de basisrechten van het kind" zijn ingevuld.
Door hier te klikken krijg je een overzicht van deze rechten.
Wie ben ik, gezien vanuit het ouderschap?
Mijn persoonlijk leven:
Mijn ouders hebben me het beste gegeven. Ik ben opgevoed door ouders die me veel warmte en liefde gaven. Ze wisten wat goed was voor mij. Ik moest een voorbeeld zijn zodat ze trots op mij konden zijn. Er was weinig ruimte om open te bloeien in wie ik was. Mijn vader was een man met twee banen en veel maatschappelijke activiteiten. De opvoeding was een taak voor mijn moeder. Ik was een verlegen, rebellerend kind dat er veel moeite mee had om stap voor stap zijn eigen wijsheid los te laten.
Ik heb mijn eigen kinderen het beste gegeven. Ik heb ze opgevoed met meer ruimte en vrijheid om naar hun eigen binnenwereld te luisteren. Ik was een hardwerkende vader die er veel te weinig voor hen was. De opvoeding liet ik grotendeels aan mijn partner over. Dat hadden we ook zo met elkaar afgesproken.
Ik begreep op dat moment niet het belang van een vader voor een kind en leefde niet met een innerlijk kompas. Ik kon mijn kinderen niet van binnenuit verstaan, alhoewel ik psychiater en relatietherapeut was en veel kennis bevat over opvoeding en kinderjaren. Maar deze kennis was mentaal en leefde niet in mijn hart, want ik was vervreemd van wie ik binnenin was. Ik leefde net als de meeste mensen met een uiterlijk kompas. .
Toen ik lichaamswerk ging volgen leerde ik mijn innerlijke gewaarwordingen verstaan, daardoor kreeg ik een innerlijk kompas en leerde op een meer authentieke manier houden van mezelf en anderen. Ik ben mijn "innerlijk kind" gaan helen, ging anders met mezelf en andere mensen om, omdat ik vanuit mijn voelend hart contact kon maken. Door mezelf te helen, is er ook echte liefde en betrokkenheid naar mijn kinderen vrij gekomen, waardoor er ook voor hen meer ruimte is om zich te helen en in liefde met zichzelf te leven.
Professioneel:
Ik ben psychiater, relatietherapeut, gezinstherapeut en seksuoloog.
Ik ben lichaamstherapeut en sexual grounding therapeut.
Vanuit het lichaamswerk heb ik mezelf een innerlijk kompas eigen gemaakt en ben ik met ouders en kinderen ook gaan werken om ouders te helpen te houden van zichzelf en hun eigen innerlijke kindpijn te helen, die vaak ongemerkt de verhouding tussen ouder en kind verstoort. Als ouders zichzelf leren accepteren en kunnen houden van wie ze zelf zijn, zien ze hun kinderen met andere ogen en kunnen ze hen begeleiden en laten openbloeien precies zoals ze zijn.